πως μπορουμε να αλαξουμε εμεις ..........

Αγαπημένοι μου φίλοι θέλω να γράφω, κάθε μέρα τα γεγονότα

και γενικά πως περνάει η μέρα.Στην αρχή που ξεκίνησα να γράφω

την ιστορία μου, δεν πίστεψα το πόσο ωραίο είναι με την τεχνολογία του

ίντερνετ, να μοιράζεσαι της εμπειρίες της Ζωής σου, με άλλους ανθρώπους.

Και γιαυτό όπως μου έγραψε ένας φίλος από την Ολλανδία που,

τυχαίνει να είναι και ο αγαπημένος μου γιος. Μου λέει πατέρα συνεχησε

και γράφε για τα καθημερινά που συμβαίνουν,διάφορα γεγονότα και

γενικά στη Ζωή σου.Και ξεκινάω με την απεργία στη ΔΕΗ είμαι από

τους τυχερούς που δεν εχη κοπή το ρεύμα, και ο λόγος είναι ότι κοντά

στη περιοχή που μενο, εχη μια αεροπορική βάση με κομπιούτερ και έτσι

δεν μας κόβουν το ρεύμα.

Τώρα για τα σκουπίδια υπάρχει ένας τρόπος να φαίνονται πιο ωραία.

Όπως καθόμουν στο μπαλκόνι, βλέπω μια γειτόνισσα να εχη μεγάλες

μαύρες σακούλες και να βάζει μέσα, της μικρές σακούλες από τα Σούπερ-μάρκετ

και μετά να της δενη και έτσι να πιάνουν λιγότερο χώρο και να μη μυρίζουν.

Είναι ένας τρόπος να την σπάσουμε στους δημάρχους και σε μερικούς άλλους.

Πρέπει να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες.

Τα παιδιά μας λέμε να γίνουν καλλίτερα από εμάς και ότι από το

σχολείο μπορεί να μάθουν πολλά.Φέρνω ένα απλό παράδειγμα οδηγούμε

και κάποιος μας κλίνη και μέσα στο αμάξι έχουμε το παιδί μας,τη λέμε
στον άλλο οδηγό μαλα......η τον μουτζώνουμε το παιδί τη θα ακούσει και
τη θα δη άρα λοιπόν τη παράδειγμα θα Πάρη πρέπει πρώτα να αλλάξουμε
εμείς.Και όσα να τους πουν στο σχολείο είναι δώρο - άδωρο

παιχνιδια της νιοτης μου

Ενα απο τα παιχνιδια που παιζαμε το ελεγαν[ ΠΡΟΤΕΛΙΑ]

και πεζοταν με διαφορες παραλαγες οπως μακρια γαιδουρα.

Ειχε δυο ομαδες τα βγαζαμε και οπια ομαδα εχανε καθοταν

κατω, ο ενας ορθιος ο δευτερος ακουμπουσε σκυμενος με το

κεφαλι στη μεσι του ο τριτος το κεφαλι του στο ποπο του δευτερου

και ου το καθε ξης .Η Δευτερη ομαδα αρχηζε να πηδαη ο προτος

επαιρνε φορα και προσπαθουσε να παει οσο ποιο μποστα στον προτω

που ηταν ορθιος και ελεγε τα εξης λογια [αραει μπουραει στου χασαπη

την αυλη φυτεψα μια λεμονια λεμονια πορτοκαλια ποσα φυλλα στα κλαδια].

Και με το ενα χερι δυχναμε τον αριθμο και αμα το ευρησκαν αλαζαμε αν οχι

συνεχηζαμε παλι μετα ιγια λογια.Το αλλο παιχνιδη της[ ΠΡΟΤΕΛΙΑΣ ΤΟ ΛΕΓΑΜΕ

ΤΑ ΓΙΑΛΙΑ] Οποιος εχανε καθοταν κατω και ο αρχιγος πηδαγε προτως και οπως

πηδουσε προσπαθουσε παιφτοντας να ανοιξη τα ποδια του οσω ποιο πολυ

ανοικτα εμενε ακοινητος και συμαδευαμε γυρο απο τα παπουτσια του και

επρεπε και οι επομενοι να παισουν στα ιδια σημαδια,αν οχι εχανες και καθοσουν

κατω.Ενα αλλο παιχνιδη της προτελιας το λεγαμε[ ΚΟΛΟΚΤΥΠΙΤΗ] οπιος πυδουσε

ηταν υποχρεομενος, με το δεξι του ποδι να κτυπαι τον ποπο σε αυτον που ηταν

κατω .Και προσπαθουσαμε να της δυνουμε οσο ποιο δυνατα γυνοταν

ΑΥΡΙΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΗ

απλα φιλια

Επανέρχομαι με κάτι διαφορετικό ,για την οικογενειακή

φιλία. Αποφασίσαμε να πάμε διακοπές το 1988 στην

Αμάρυνθο Ευβοίας,εγώ με την γυναίκα μου τα παιδιά μου,

η αδελφή της γυναίκας μου, τα δυο μικρά της και ο άνδρας της.

Είχαμε βρη έξω από την Αμάρυνθο ένα παραθαλασσιο οικόπεδο

το οποίο είχε8 ανεξάρτητες κατοικίες ,χώρο να παίξεις μπάλα

και βόλεϊ.Δεν είχαν περαση 2-3 μέρες και έρχεται μια οικογένεια

με δυο κοριτσάκια,και κάποια στιγμή το σούρουπο κάτω από μια

ελιά ο πατέρας των παιδιών με ένα μπουζούκι άρχιζε να παίζει

και να τραγουδάει , και μερικά από τα τραγούδια τα είχε γράψει.

όπως[ τα πλαστικά τα γιασεμιά] ένα πολύ ωραίο τραγούδι σιγά σιγά

πιάσαμε φιλία κουβεντιάζαμε τα βραδάκια όταν τα παιδιά έπεφταν

για ύπνο .Και κατάλαβα με τη κουβέντα τη ωραία συναισθήματα που

έκρυβε η ψυχή του συγκεκριμένου ανθρώπου και σιγά σιγά φίλου,

που θα έκανα στο μέλλον.Κάποια στιγμή μιλήσαμε και για τη δουλειά μας,

Εγώ του είπα ότι πηγαίνω ταξίδια, και ότι αυτός είναι φύλακας στης φυλακές.

Και δεν μπορούσα να καταλάβω πως λόγο του επαγγέλματος που έκανε,

η ψυχή του ήταν τόσο καθαρή ,και είχε τόσο ωραία συναισθήματα χωρίς

να κρύβει καμία κακία και το μυαλό του τόσο καθαρό.Έμαθα τόσα πολλά

για τους ανθρώπους και τη ψυχή τους.Πέρασαν 20 αξέχαστες μέρες, και στη

κουβέντα που κάναμε τότε και μέχρι σήμερα ,τον ρώτησα πως τα καταφέρνει

και οι άνθρωποι που είναι μέσα τον αγαπάνε και τον σέβονται και μου λέει

ότι είναι άπλα τα πράγματα.Τους σέβομαι πρώτα εγώ και μετά Αυτοί, και ποτέ

δεν τον έχουν πειράξει .Τελικά έκανα μια ανεκτίμητη φιλία που κρατάει μέχρι

σήμερα.Δεν ξέρω τη να πω, στη Ζωή μου οι φίλοι που έκανα είναι λίγη ,τώρα το

σκέφτομαι ,είναι κάποιες λέξεις που δεν της ακούς ποια όπως[μπέσα αλληλεγγύη

συμπαράσταση]έχω φίλους που σε δύσκολες στιγμές με βοήθησαν και το

αντίστροφο.Με τη σημασία της λέξεως .Και παλαιότερα στα 22 μου όταν πηγαίναμε

στα πάρτη και έπαιρνα της αδελφές μου μαζί και οι φίλοι μου δεν είχαν ντα μες

υπήρχε ο σεβασμός και της πρόσεχαν.ΑΥΤΆ ΕΊΧΑ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΊΑ

πως εχασα τον καλιτερο φιλο

Ξεκινώντας στην αρχή της αφήγησης, έγραψα ότι δυο γεγονότα

συνέβησαν στη Ζωή μου συγχρόνως.Η μεγαλύτερη χαρά που

βρήκα τον αδελφό μου, και η μεγαλύτερή λείπει που έχανα τον

καλλίτερο φίλο μου.Με παρέσυρε η χαρά και δεν αναφέρθηκα

στο άλλο συναίσθημα της λείπεις.Το ίδιο χρονικό διάστημα δούλευα

στον φίλο μου και κατά την διάρκεια της ημέρας τον έβλεπα κρυφά

ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αδυνάτιζε δεν ήθελα να του πω τίποτα,

παρότι τον έβλεπα ότι κουραζόταν εύκολα.Τον Μάιο του 2000 μαθαίνω

ότι είναι άρρωστος και σταμάτησε να έρχεται στη δουλειά ,είναι και

η εποχή που έχω πρόβλημα στα πόδια μου. Και σταματάω να

δουλεύω και είμαι συνέχεια κοντά του, μια και μένουμε κοντά και

σιγά σιγά πάει χειρότερα,και ότι του έχει μείνει λίγος χρόνος Ζωής.

Και από την αρχή που παρουσιάστηκε το πρόβλημα της υγείας του

μέχρι που έφυγε από τη Ζωή πέρασαν δυο μήνες και ήμαστε συνέχεια

κοντά του, με την γυναίκα μου. Και ζούσαμε μαζί και τα δυο συναισθήματά

Χαράς και λείπεις ήταν Ιούλιος του 2000 ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΆ ΈΦΥΓΕ ΑΠΌ ΤΗ ΖΩΗ

αυτη ειναι η ζωη μου [τελος της ιστορειας μου]

Την άλλη μέρα έγινε η γνωριμία είδα το σόι και δεν πίστευα

τα μάτια μου ,ήρθε ο αδελφός του μα την γυναίκα του,

οι τέσσερις κόρες του με τα εγγόνια του ο γιος του με την

γυναίκα του η μητέρα του έγινε χαμός Τέτοιο πάρτι δεν

ξανάγινε αφού νύχτωσε ο Θεός τη μέρα κουραστήκαμε και την

επομένη μέρα άρχισε η ξενάγηση το πρώτο ήταν ο Λευκός Οίκος

και μετά στο μουσείο που είχαν ότι είχε σχέση με το διάστημα.

Από τα πρώτα αεροπλάνα και τους Πυραύλους, και αυτους που

πήγαν στο διάστημα.Γυρίσαμε αρκετά μέρη. Του άρεσαν από τραγουδιστές

του αδελφου μου ο Καζαντζίδης αλλα εγω του πήγα ένα συ-Ντι της Σακελάριου

με τιτλο [αυτός άνθρωπος αυτός]τα λόγια όταν τα ακούσετε τότε θα καταλάβετε.

Πέρασαν οι μέρες και ήρθε η ώρα της επιστροφής και μου είπε ότι

σε δυο μήνες θα έθη με την γυναίκα του στην Ελλάδα.

Και πράγματι τόπε και το έκανε ,ήρθε και μόλις τον βλέπουν οι αδελφές μου

τα έχασαν με την ομοιότητά που είχε με τον πάτερα μου γιατί ήταν λίγο

επΙφηλαχτηκες στην αρχή.Τους πήγαμε σε πολλά μέρη και δείξαμε

την Ελληνική φιλοξενία όπως την ξέρουμε εμείς.Έφυγαν και δεν πέρασε

πολύ καιρός και ξανά ήρθε και τον πήγαμε στο χωριό του Πατέρα μας.

Το σόι του πατέρα μου ήταν μεγάλο είχε έννοια αδέλφια και τη να σας πω

τώρα τη έγινε,αυτά προς τον αδελφό μου και την ιστορίας μας.

Έμενα άρχιζαν κάποια προβλήματα με τα πόδια μου έχω οστεοαρθρίτιδα,

και μου έβγαλαν αναπηρική σύνταξη 50 της εκατό και πριν την πάρω, δοκίμασα

μήπως και μπορώ να δουλέψω αλλα δυστυχώς δεν μπόρεσα.Και έτσι έγινα

συνταξιούχος με 500 ευρώ ,και μια παροιμία λέει πριν πεινασω μαγειρεύω

και αυτό είχα κάννη. Και μόλις έκλεισα τα 60 πήρα την κανονική σύνταξη

και είμαι μια χαρά,πριν δυο χρόνια άλλαξα μπιλιοφορο στο γοφό και λέω

είμαι μια χαρά γιατί υπάρχουν και χειρότερα.Θέλω να πω ακόμα κάτι ,δεν έχω

παράπονο από την Ζωή μου,πεινασα, έπαιξα και το ευχαριστήθηκα, μεγαλώνοντας

δούλεψα,αγάπησαν και το ευχαριστήθηκα και όταν φυγω απο τη Ζωή κάτι θα έχω

αφήσει πίσω να με θυμόνται.ΟΛΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΩ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

η πρωτη συναντηση μετα 57 χρονια

Ο Αδελφός μου στην Αμερική είχε πάει στα 18 του.Όπως και πολλοί

άλλοι είχε μπαρκάρει και όταν το πλοίο έφτασε Νέα Υόρκη,

Έφυγε να κάννη την τύχει του.Και πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια,μέχρι

να βρει τον δρόμο του. Και σε λίγα χρόνια καλή τον αδελφό του τα

παιδιά του και τη νύφη του.Στο διάστημα αυτό , μέχρι να πάρω την απόφασή

να τον συναντήσω, όλο και μάθαινα περισσότερα για τον αδελφό μου.

Όπως όταν ήρθε να υπηρέτηση στο ναυτικό ,περνούσε από την

Λεωφόρο Σαλαμίνος στην Αμφιάλη που έμενα κάθε μέρα, από το σπίτι

ήταν 200 μέτρα.Μαθαίνω κάτι ακόμα ότι η Μητέρα του είχε παντρευτεί,

Κάπου κοντά στην Αγία Σοφία Πειραιώς ,και εγώ όταν δούλευα

στον άγιο Διονύση Πειραιά ,είχα ένα συνάδελφο που ο πατέρας του

είχε παντρευτεί την μητέρα του αδελφού μου.

Και κάθε μέρα όταν πήγαινε στο σπίτι του ήταν με τον αδελφό μου.

Και ακόμη ένα τρελό η μια κόρη του, είχε παντρευτεί ένα παλικάρι

που έμενε κάπου 400 μέτρα μακριά από το σπίτι.

Και το τελευταίο όταν ο αδελφός του, ήταν μικρός τον είχε Πάρη

ο πατέρας μου στη δουλειά.[Τόσα μυστικά.]

Το επόμενο βήμα ήταν να βγάλω βίζα για Αμερική για έμενα και

την Γυναίκα μου,δεν μπορούσα να της στερησω τέτοια χαρά.

Και βγάζω δυο εισιτήρια μετά επιστροφής για 20 μέρες .Παίρνω

μερικά δώρα, μια και είχαμε Πάρη και την Ολυμπιάδα, αναμνηστικά

για όλους.Φυσικά τα εισιτήρια τα έβγαλα εγώ είμαστε πια στο 2000

όχι στη δεκαετία του 60.Και ότι έκανα το έκανα χωρίς υστεροβουλία.

Και στο κάτω κάτω το όνειρο μου το είχα βρει στην Πατρίδα μου .

Με εργασία και την βοήθειά της γυναίκας μου,Και έρχεται η στιγμή

της αναχώρησής ,μέσω Λονδίνου στο Νιου Αρ του Νιου Τσερσευ

Και πριν πω Για την άφιξή, στο λιμάνι της περιοχής είχα πάει πολλές

φορές και που να ήξερα.Και φτάνουμε αρχές Σεπτέμβρη στο αεροδρόμιο

και βλέπουμε να φωνάζουν το όνομά μου λουλούδια χαμός.

Ήταν ο αδελφός μου η νύφη μου η ανίψια μου, η διαδρομή ήταν τρις ώρες,

φτάσαμε αργά το βράδυ είπαμε τόσα πολλά.Και την επομένη μέρα θα

γνωρίζαμε όλη την οικογένειά. ΈΜΑΘΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΝΌ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΆ

ΛΆΘΗ

ΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΞΕΤΥΛΗΓΕΤΑΙ

Η Μητερα του εμεναι 6 μηνες Ελλαδα και 6 μηνες Αμερικη ,στα νιατα της

ηταν μια καλη μοδιστρα αυτα τα εμαθα , μετα στο χωριο του πατερα μου.

Ο αδελφο μου γενηθηκε το 1940 δεν ειχαι παντρευτη την μητερα του,ο πατερας μου

αλλα αναγνωρυσθκε και πηρε το ονομα του παπου μου.Μετα τα χαλασαν

και αρχες του 1943 πανρευεται την μητερα μου και τελος του 1943

ερχεται η αφεντια μου.Και κατι ακομα με τον αλλο αδελφο του εχουν 10 χρονια διαφορα,

αυτο παρα κατω παιζη ρολο. Λοιπον ας συνεχυσουμε εμαθα για την οικογενεια του,

Οτι εχει πεντε παιδια και τα ονοματα τους ειναι απο την αρχαια Ελλαδα,τα δικα μου παιδια

ειχαν τρελαθη μεσο ιντερνετ πια και σκανερ μιλουσαμε επι ωρες και στελναμε φωτογραφιες.

Και ηταν ιδιος ο πατερας μου . Στο διαστημα αυτο κανω τον ντετεκτιβ ,πως μια

ολοκληρη ζωη δεν ηξερε ο ενας τον αλλο .Η Μητερα του μετα τον χωρισμο απο το πατερα μου

κατα καποιο τροπο εξαφανιστηκε, αλλα ορισμενα πραγματα δεν γραφονται.Γιατι ειναι προσφατα,

Το πρωτο ειναι οτι ο λογιστης που ηταν στο μαγαζη που δουλευα ηταν δευτερος,

ξαδελφος και μολις τον ρωταο για τον γιωργο μου λεει οτι τον ξερη.

Και μαθαινω οτι ενας αλλος στο χωριο το εχει βαφτιση.Τρελα πραγματα ,και καποια

αλλη φορα στο τηλεφωνο μου λεει οαδελφος μου οτι επαιζε μπαλα στους,μπεμπιδες

του ολυμπιακου.ΣΕ ΛΙΓΟ ΑΡΧΕΙΖΗ ΤΟ ΜΑΤΣ. ΑΥΡΙΟ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΙΣΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ